De Nederlandse schrijfster Judith Visser ken je misschien van haar meest recente bestseller en autobiografische roman “Zondagskind”. Na meerdere thrillers te hebben geschreven stort ze zich tegenwoordig op het schrijven van romans. Daarnaast geeft zij lezingen en is ook wel eens aangeschoven bij Pauw en Koffietijd. Niet alleen, want ze wordt altijd vergezeld door haar prachtige wolfhond Yuriko.
Interessant om haar eens te vragen naar de bijzondere roedel waarin zij leeft. Ontzettend leuk dat Judith mij te woord wilde staan.
Ben je opgegroeid met honden? Zo ja, met wat voor rassen?
Ja, ik was twee jaar toen ik mijn eerste hond kreeg. Al mijn jeugdherinneringen beginnen eigenlijk bij haar. Zij heette Senta en ze was mijn beste vriendin. Senta was een kruising tussen een Duitse herder en een Schotse Collie. Toen ik vijftien was overleed ze en daar had ik het erg moeilijk mee (understatement). Een paar jaar later kwam mijn tweede hond in mijn leven: Romy. Zij was rond de vier maanden oud en kwam uit het asiel. Een zwarte terriër-mix, waar waarschijnlijk iets van Labrador en Stafford in zat.
Je had al een hond Sandy, wat deed jou besluiten om een wolfhond te nemen?
Sandy kwam in 2007, toen Romy er ook al was. Yuriko had de derde hond in deze roedel moeten worden, maar een paar weken voordat we haar mochten gaan ophalen uit het nest overleed Romy helaas. Gelukkig is Romy wel 17 (!) jaar oud geworden. De reden dat ik voor een wolfhond koos is omdat ik het waardeer hoe dicht ze bij de natuur staan. Hun lichaamstaal is erg puur, hun belevingswereld is zeer intensief, ze zijn erg gevoelig en extreem intelligent. Ook wist ik dat ik een wolfhond, met mijn levensstijl, kon bieden wat zo’n dier nodig heeft.
Hoe kom je aan een wolfhond?
Er zijn twee erkende rassen: de Tsjechoslowaakse wolfhond en de Saarloos wolfhond. Je kunt dus gewoon op zoek gaan naar een goede fokker. Die zal, voordat ze jou op een lijst voor toekomstige pups zetten, wel eerst willen weten of je wel ervaring hebt met honden en ook of jouw levensstijl er geschikt voor is. Als je bijvoorbeeld hele dagen van huis bent en de wolfhond zit alleen thuis dan zal een goede fokker jou geen pup geven! Maar dat geldt eigenlijk voor elke hond, of ze nu wel of geen wolvenbloed hebben. Los van de Tsjech en de Saarloos zijn er ook nog andere wolfhonden, bijvoorbeeld de Amerikaanse wolfhond. Ook daar zijn fokkers van. Helaas komen zeer veel wolfhonden al snel in de herplaats-wereld terecht, omdat hun baasjes tóch onderschat hadden wat het inhoudt om met een wolfhond te leven. Je kunt er dus ook voor kiezen om een herplaatser in huis te nemen. Maar doe zoiets nooit in een impuls, want een wolfhond hecht zich extreem sterk aan zijn of haar roedel en om van gezin naar gezin te gaan omdat het steeds ‘toch niet werkt’ is voor zo’n dier uitermate stressvol.
Hoeveel procent wolfbloed heeft Yuriko?
Een Tsjechoslowaakse wolfhond heeft gemiddeld zo rond de 30% wolvenbloed. Dit kan per lijn verschillen. De ‘hond’ in de Tsjechoslowaakse wolfhond is Duitse herder. Een ‘gewone’ hond, dus ook een herder of husky, heeft gemiddeld 0,0001% wolvenbloed.
Je hebt naast Yuriko ook wolfhond Fontana en natuurlijk Sandy de ‘gewone hond’. Kunnen zij goed samen met z’n drieën?
Ja, er is optimale harmonie in de roedel. Sandy (12) en Yuriko (5) zijn teefjes, en Fontana (1) is een reutje. Er is veel liefde onderling, erg mooi om die band te zien. Ook is er geen dominantiestrijd. Ze weten dat ik de leiding heb en zij zijn blij dat zij zich daar verder niet mee bezig hoeven te houden. Er is veel spel, zowel met elkaar als met mij, er wordt veel geknuffeld, en ik train ze dagelijks.
”Een wolfshond is geen huisdier, het is een levensstijl”, schrijf je op je site. Kun je uitleggen wat de wolfhond zo verschillend maakt van de ‘gewone hond’ die mensen als huisdier hebben?
Elke hond stamt af van de wolf, ook een teckel of een labrador, maar daar zitten honderd duizenden generaties tussen. Het percentage wolvenbloed is minder dan 1%. Bij een wolfhond zitten er maar een paar generaties tussen. Een wolfhond is dus deels een ‘wild’ dier. Dat vereist een andere aanpak. Ze zijn extreem slim en ook zeer gevoelig. Trainen met “harde hand”, zoals bij Duitse herders bijvoorbeeld nogal eens gebeurt, zou bij een wolfhond echt een ramp zijn. Daarmee jaag je ze weg. Ik train Yuriko vooral met veel liefde en positiviteit. Ze is sterk voedselgericht, dus door haar te belonen krijg ik veel voor elkaar. Veel wolfhonden worden nooit zindelijk, kunnen niet loslopen (jachtdrift), hebben sterke agressie naar honden van dezelfde sekse, ontgroeien nooit de sloopfase, kunnen niet alleen thuis blijven, blijven hun leven lang schuw ten opzichte van mensen, enz. Dat zijn allemaal dingen waar je rekening mee moet houden. Ook is hun energielevel ontzettend hoog. Ik maak elke dag urenlange wandelingen. Yuriko kan WEL los, en ze kan ook alleen zijn als het nodig is (al gebeurt dat gelukkig zelden), is zindelijk, totaal niet bang van mensen, en sloopt niet meer. Maar waar je veel van dit soort dingen bij een ‘gewone’ hond al na een paar weken of maanden voor elkaar krijgt, duurt het bij een wolfhond allemaal wat langer, en dan ook alleen wanneer je er echt heel veel tijd en liefde in stopt.
Is elke wolfhond hetzelfde?
Elke wolfhond is anders. Een Tsjech is een wolfhond op basis van Duitse herder. Die zijn dus trainbaar. Maar in veel Amerikaanse wolfhonden zit bijvoorbeeld vooral veel husky. Dat maakt het al iets lastiger, want die kunnen nogal eigenwijs zijn. Dus wanneer je huskybloed gaat combineren met wolvenbloed dan krijg je misschien wel een exemplaar wat er prachtig wolfachtig uitziet (als je even niet op de krulstaart let), maar ik zou in verband met het karakter en de trainbaarheid toch altijd de voorkeur geven aan een wolfhond op basis van Duitse herder. Dan maar die iets grotere oren… Begrijp me niet verkeerd: husky’s zijn geweldige dieren! Mijn Sandy is een halve husky. Maar over het algemeen zijn ze wel iets lastiger te trainen, vooral met loslopen. Ook ligt het eraan hoeveel wolvenbloed er in het dier zit. Je hebt bijvoorbeeld ook de Tamaskan, dat is een relatief nieuwe soort, een zogeheten low content waar gemiddeld maar rond de 5% wolf in zit. Die verschillen niet zo erg veel van een gewone hond.
Paste Yuriko bij jouw levensstijl of heb je je levensstijl wel wat moeten aanpassen na de komst van haar?
Ik wist al jaren dat ik een wolfhond wilde, maar eerst woonde ik in Rotterdam en dat vond ik geen geschikte omgeving. Ik heb geen rijbewijs dus het was niet alsof ik elke dag in de auto kon stappen en met haar naar een natuurgebied kon reizen. In 2010 ben ik in Rockanje komen wonen, in een huisje aan de rand van het bos en op 5 minuten loopafstand van de zee. Toen wist ik dat ik er klaar voor was. Ik werk thuis, dus ik ben de hele dag bij de roedel, en Yuriko paste vanaf het begin perfect in die levensstijl. Natuurlijk zijn er wel een paar dingen veranderd. Eerst gingen mijn man en ik bijvoorbeeld nog wel eens op vliegvakantie, en dan brachten we de honden een weekje bij mijn ouders. Dat zou ik met Yuriko dus nooit doen. Zij is nog nooit een nacht zonder mij geweest. Waar ik ga, gaat Yuriko. Dus vliegvakanties zitten er niet meer in. (Ja, ik weet dat je ook met je hond kunt vliegen, maar dan is ze tijdens de reis gescheiden van mij en dat vind ik voor ons allebei geen optie. Je moet er toch niet aan denken… de paniek die ze dan zou hebben, helemaal alleen in zo’n vrachtruim.) Los daarvan is zij door een ander niet uit te laten, ook niet door mijn vader. Ik weet precies hoe zij op allerlei situaties reageert en kan daar op inspelen. Een ander ziet dat niet.
Hoe ziet een ‘ordinary day’ eruit voor jou met je dieren?
Elke ochtend lopen we zo’n twee a drie uur buiten door de natuur. Los. Daarna ga ik thuis aan het werk (schrijven) en liggen de honden naast mij op de bank te snurken. ’s Middags maken we weer een wandeling, van een uur ongeveer. Dat is een aangelijnde wandeling, door het dorp. Ik vind het belangrijk dat ze ook aan mensen en verkeer en winkels gewend blijven. Vooral Yuriko verwildert anders vrij snel. Gelukkig vinden ze die dorpswandelingen ook heel leuk! En ze worden door iedereen herkend en begroet. Op de dagen dat ik op pad moet om een lezing te geven gaat Yuriko met mij mee, en past mijn vader of mijn man op Sandy en Fontana.
Je bent schrijfster, je hebt inmiddels twaalf boeken geschreven. Heb je er ooit aan gedacht om over jouw roedel een boek uit te brengen?
Op Instagram wordt regelmatig aan mij gevraagd of ik een fotoboek wil uitbrengen met foto’s van de roedel, maar ik denk niet dat ik dat doe. Een ander boek ook niet. Wel is het zo dat Yuriko een rol speelt in mijn volgende roman, maar dat is vooral omdat dat boek over mijn eigen leven gaat. Maar het is dus niet specifiek een boek over de roedel.
Benieuwd naar Judith en haar leven met de (wolf)honden? Volg @judithvissernl op Instagram.