In de blogreeks van ‘In de mix’ laten wij baasjes aan het woord die een gemengd ras in huis hebben. En dan ook nog eens een kruising waar je misschien nooit van hebt gehoord, omdat het niet zo veel voorkomt. Deze week vertelt hondeneigenaar Maureen over Jamie, een mix van…? Dat weet zij niet.
Een hond uit het buitenland
Jamie is een lief en trouw hondje van ongeveer 5 jaar, afkomstig van het eiland Santorini in Griekenland. Ze leefde in een roedel honden, waar ze het moeilijk had. Een mevrouw had medelijden met haar, heeft haar meegenomen en ervoor gezorgd dat ze in de opvang terecht kwam.
Het is een bewuste keuze geweest om voor een adoptiehond te gaan, maar we wilden niet perse een hond uit het buitenland. Het is gewoon zo gelopen. Vroeger bij mijn ouders thuis hadden wij een Airdale Terrier via een fokker (fantastische hond!). De katten kwamen wel allemaal uit het asiel en we zagen het goede werk dat daar werd verricht, dus toen hebben we het besluit genomen om een volgende hond altijd te adopteren. Jaren later wilden mijn ouders graag weer een hond en zijn zich in de adoptiemogelijkheden gaan verdiepen. Eerst bij asielen in Nederland, maar ze kwamen uiteindelijk uit bij een stichting die honden uit het buitenland herplaatst. Zo’n 13 jaar geleden hebben zij via deze stichting hun hondje geadopteerd en ze zijn nog steeds heel blij met haar. Mijn vriend en ik zijn een flinke tijd bezig geweest om een hond te vinden. We zijn eerst gestart bij de Nederlandse asielen, maar we konden uiteindelijk helaas geen hond vinden waar wij een geschikte match voor waren (de Dierenbescherming heeft een mooie site waar asielen uit heel Nederland hun te adopteren dieren op kunnen zetten). Toen kwamen we tijdens een wandeling toevallig een dame tegen met een stuk of zes honden. Zij bleek honden uit het buitenland tijdelijk op te vangen voor een stichting. Ze heeft ons het een en ander uitgelegd en een kaartje meegegeven. Die stichting had op dat moment ook geen geschikte match voor ons, maar een andere stichting bleek die wel te hebben.
Er zijn enorm veel dieren en het liefst wil je ze allemaal een goed huis bieden. Je moet dus heel goed nadenken over wat jij de hond kan bieden en naar wat voor hond je zelf op zoek bent. Wij wilden een niet al te grote hond die met katten en kinderen kan omgaan en ook een paar uurtjes alleen kan blijven. Dan heb je al een stuk minder honden over om uit te kiezen. Wie kies je dan? Het is heel moeilijk. Wij kozen voor een hondje dat al bij een gastgezin in Amsterdam verbleef. Je meldt je aan als geïnteresseerde en dan word je door de stichting gebeld. Ze willen uiteraard alles van je weten: hoe woon je, hoeveel werk je, heb je wel tijd voor een hond etc. Het bestuur gaat dan beslissen of jij geschikt bent voor de betreffende hond. Uiteindelijk bleek het hondje van onze keuze een operatie te moeten ondergaan en ze kon beter geplaatst worden bij een ander hondje. Maar de stichting denkt natuurlijk ook mee en een aantal dagen later konden wij kennismaken met Jamie.
Jamie’s achtergrond en wennen in Nederland
Wij wisten niet veel van haar achtergrond, alleen dat ze zwervend is gevonden en zich probeerde staande te houden in een roedel met grote honden. Ze is meegenomen omdat ze erg lief is en het moeilijk had in de roedel. Uit haar gedrag hier kunnen we wel een beetje een idee krijgen van wat voor leven ze heeft geleid. Ze schrikt van plotselinge bewegingen en lawaai en mensen die plotseling op haar afkomen, naar mannen toe is ze erg terughoudend en bij heftige regen op straat wil ze onder auto’s kruipen.
Toen wij Jamie ophaalden lag er een heel klein, wat angstig hondje op een kussen. Heel voorzichtig kwam ze bij mij voor een snoepje. Ze wilde niet mee, ze had zich al erg gehecht aan de mevrouw die haar in Nederland opving. Eenmaal thuis was ze overal bang voor: geluiden en plotselinge bewegingen, de katten waren vreselijk eng en moesten weg gegromd worden, andere honden waren eng. Soms dacht ik dat het nooit goed zou komen, maar met heel veel geduld en veel belonen ging het stapje voor stapje beter. We zijn nu ruim een jaar verder en het is een totaal andere hond. Ze is vrolijk, lief, erg gehecht aan ons, ze heeft meer zelfvertrouwen, ze lijkt zelfs groter, gek genoeg. De cursussen bij de Pup Club hebben daar ook aan bijgedragen overigens. Wij leerden daar hoe we ons moesten gedragen naar haar toe.
Sinds we Jamie hebben komen we tijdens wandelingen vrij vaak hondjes uit het buitenland tegen. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat mensen ook vragen hebben. Want waarom haal je een hond uit het buitenland als in Nederland ook veel honden in het asiel zitten?
Tips
Ik zou mensen willen adviseren om de sites te bezoeken van de verschillende stichtingen. Deze en vele andere vragen worden daar door hen beantwoord. Daarnaast gaat het natuurlijk om meer dan alleen honden herplaatsen. Er zijn landen waar anders wordt gedacht over en omgegaan met dieren dan hier. Helaas komt het ook voor dat zwerfhonden worden gedood. Opvang zoals wij die hier kennen, is in veel landen niet beschikbaar. De stichtingen dragen daarom bij aan betere opvangfaciliteiten, het voorlichten van de lokale bevolking en proberen hondeneigenaren van de noodzaak te overtuigen om hun hond (gratis) te laten steriliseren.
Lees je goed in als je wilt adopteren. Bezoek de verschillende sites, bel de stichtingen op en stel je vragen. Maar ga ook eens gewoon langs bij het asiel in de buurt. Door de verschillende mogelijkheden van adoptie te bekijken, kom je vanzelf tot een besluit dat voor jou de juiste is.