In de blogreeks van ‘In de mix’ laten wij baasjes aan het woord die een gemengd ras in huis hebben. En dan ook nog eens een kruising waar je misschien nooit van hebt gehoord, omdat het niet zo veel voorkomt. Deze week vertelt hondeneigenaar Marga over Bobbi, een Maltipoo.
Ik heb voor deze kruising gekozen omdat…
Ik heb nog nooit eerder een hond gehad. Mijn familie daarentegen wel, zo heeft mijn zus een Golden Doodle, mijn dochter een Dwergpoedel en mijn broer een Shih Tzu. Omdat ik zag hoeveel plezier zij van hun honden hebben, heb ik gezegd ook graag een hondje te willen als onze katten er niet meer zijn. Een Maltipoo… klein, makkelijk mee te nemen, hypoallergeen en verhaart niet. Ik weet niet meer hoe ik bij dit mixje kwam, waarschijnlijk op internet of tv gezien.
Toen een klant van mijn dochter met pensioen ging, zei ze graag een hondje te willen. Ik liet enthousiast een Maltipoo zien. Zij zocht én vond een Maltipoo teefje. Dit jaar heeft zij de Maltipoo laten dekken door een Toypoedel. Natuurlijk kregen we foto’s van de drie pasgeboren puppy’s. Ik heb meteen gezegd nu nog geen pup te willen. Één van de pups leek sprekend op Dwergpoedel Benji, het hondje van mijn dochter. Alhoewel de pup helemaal niet voor ons was, noemden we haar Bobbi. Klonk zo lekker samen: Benji en Bobbi. Uiteindelijk zijn alle drie de puppy’s verkocht, ook Bobbi. Op 13 juli jl. zou zij als laatste uit het nest opgehaald worden.
Toeval of niet, maar één dag voor de ‘ophaaldag’ werd de eigenaar van de puppy’s geappt dat ze de volgende dag toch de hond niet komt halen. Dus Bobbi was weer beschikbaar.
Ons nieuwe gezinslid Bobbi
Vanaf dat moment heeft mijn dochter heel erg haar best gedaan, met allerlei argumenten (nu kan het nog, straks ben je te oud, je kunt haar altijd bij mij laten als je weg moet, ze kan mee naar het werk, straks heel gezellig voor Benji) om ervoor te zorgen dat ik Bobbi zou nemen. Het heeft een week geduurd en toen waren we ervan overtuigd dat het zo had moeten zijn: Bobbi kwam in onze familie.
Eerlijk is eerlijk, de eerste weken dacht ik “waar ben ik aan begonnen?”. Wat een toestand en veel werk, inclusief gebroken nachten. Maar Bobbi is zo lief! Op dit moment nog heel erg aanhankelijk. Heel veel dingen snapt ze al en ze is thuis in ieder geval al zindelijk. Het is een heel sociaal hondje. Ze vindt mensen en honden heel leuk. Benji, het hondje van mijn dochter, vindt het iets minder leuk. Hij moet nu zijn 1e plaats delen. Bobbi rent vaak achter hem aan en springt op zijn kop. Het gaat nu al beter dan in het begin, dus hopelijk worden het uiteindelijk dikke vrienden. Bobbi gaat heel graag naar buiten. Ze raakt helemaal door dolle en rent vaak als rondjes als een konijn. Ik durf haar niet los te laten want op zo een moment hoort en ziet ze niets. Ze hangt graag in mijn armen, legt haar koppie op mijn schouder en is volledig ontspannen.
Ik kan zeggen dat ze haar plekje wel heeft gevonden en het voelt alsof Bobbi al heel lang bij ons is.