In de blogreeks van ‘In de mix’ laten wij baasjes aan het woord die een gemengd ras in huis hebben. En dan ook nog eens een kruising waar je misschien nooit van hebt gehoord, omdat het niet zo veel voorkomt. Deze week vertelt hondeneigenaar Nienke over Lupa, een kruising Keeshond x Akita x Boerenfox.
Mijn keuze voor deze kruising
Lupa is mijn eerste hond. In mijn familie heeft bijna iedereen een hond, maar ik heb gewacht tot mijn werk het hebben van een hond toe zou staan. Dat was in 2016 toen ik stopte bij De Telegraaf en voor mijzelf begon als freelance copywriter. Ik ben nu hele dagen thuis en Lupa hoeft niet veel alleen te zijn.
Lupa is een dochter van de hond van mijn zus. Zij heeft het mannetje, Pico (kruising Keeshond/Akita). Haar reu was op de hond van de buren gesprongen (Boerenfox) en zo ontstond er een nestje van zes pups. Mijn zus beloofde fijne baasjes te zoeken voor de zes pups als ze acht weken oud waren. Mijn vriend en ik waren al erg verliefd op Pico en toen hij voor nageslacht had gezorgd en wij keer op keer die kleine bolletjes wol ontmoetten, was het onontkoombaar. We zouden een pup nemen.
Ik heb er serieus over getwijfeld omdat ik niet zo dol ben op jonge dieren. Ik vind ze onstuimig en onvoorspelbaar. Maar natuurlijk ook schattig. Dus toch overstag.
Lang verhaal kort: ik heb mij echt een beetje vergist in het hebben van een pup. Ik wist natuurlijk dat je een jonge hond op moest voeden en dat dat best even zou duren. Maar op een of andere manier dacht ik dat die onvoorwaardelijke band tussen hond en haar baas er wel een soort van instant zou zijn. Nou dat is dus niet zo.
Het heeft bij mij en Lupa zeker 1,5 jaar geduurd voor wij elkaar echt durfden te vertrouwen. Dit resulteerde in recalcitrant gedrag van Lupa en ongeduld en onzekerheid bij mij. Huilend heb ik aan de rand van het park gestaan omdat ik haar niet te pakken kreeg… Gelukkig is het met veel oefenen, trainen, tijd met elkaar doorbrengen én haar af en toe het voordeel van de twijfel geven, goed gekomen.
Het leukste aan Lupa vind ik nu juist dat eigengereide. Door haar kruising (Akita/Keeshond/Boerenfox) is ze heel autonoom. Ze heeft mij niet zo nodig. Maar ze kiest ervoor om graag bij mij in de buurt te zijn. We zijn nu, ze is nu 4,5 jaar, echt met elkaar vergroeid. Ik ben enorme fan van zonsopkomsten en samen trekken we er in de (vroege) ochtenden op uit. Dat voelt als iets van ons samen. Zij is dan op haar manier helemaal in haar element tijdens het rondstruinen en ik met mijn camera. Ondertussen houden we elkaar scherp in de gaten…
