Voor het opleiden van hulphonden zijn gastgezinnen hard nodig. Het gastgezin is dé basis van de opleiding. De honden groeien het eerste jaar van hun leven op in een huiselijke omgeving. Hier worden zij opgevoed tot rustige en sociaalvaardige honden en leren zij de eerste basiscommando’s. Het gezin zorgt ervoor dat de puppy’s opgroeien tot stabiele, gehoorzame en zelfverzekerde honden. Dat zijn de noodzakelijke eigenschappen om een hulphond, van wat voor aard dan ook, te worden.
Er is veel vraag naar puppypleeggezinnen. Wij spraken met Bea en Monique, die beide via verschillende stichtingen gastgezin zijn voor pups.
Monique – gastgezin
Waarom heb je je aangemeld als gastgezin?
Ik wilde heel graag weer een pup opvoeden, maar ik had al drie honden. Dat werd mij te veel en toen bracht iemand mij in contact met Stichting DESUDO.
Waren er bepaalde criteria waar je aan moest voldoen om gastgezin te kunnen worden?
Nee, niet veel. Ik moest wel in de buurt wonen (woonde toen in Garderen) en eens per twee weken op les komen. Dat was het ongeveer. Ze hadden heel veel pleeggezinnen nodig, dus ze konden niet zoveel eisen stellen toen.
Wie was jouw gasthondje?
Eerst had ik Omar: een zwarte Labrador x Golden. Hij zou opgeleid worden als blindengeleidehond, maar is afgekeurd. Tijdens de eerste foto’s bleek dat hij LPC had in zijn voorpoot. Hij is herplaatst en op dit moment krijgt hij een behandeling tegen lymfeklierkanker. Mijn tweede hond was Pelle: een blonde Labrador x Golden. De meest relaxte hond die ik ooit gehad heb. Hij werkt nu bij een gezin met kinderen waarvan de moeder blind is.
Vond je het niet zwaar om na een tijdje weer afscheid te moeten nemen van de hond?
Ja, dat was best pittig. Maar je weet dat het onvermijdelijk is. Het is ook goed dat je het moeilijk vindt want dat houdt in dat je een hechte band met de hond hebt en dat hoort ook zo.
Zou je mensen aan raden om gastgezin te worden?
Zeker! Omdat het mooi werk is. Het is een ultieme manier een ander te helpen; je geeft een blinde medemens de mogelijkheid een ‘normaal’ leven te leiden. Het geeft heel veel voldoening.
Bea – gastgezin
Waarom heb je je aangemeld als gastgezin?
Ik had vanwege allergie al een aantal jaren geen hond. Toen ik hoorde dat de geleidehondenschool Doodles had, besloot ik het toch een jaar te proberen of een Doodle in huis met mijn allergie wel kon.
Waren er bepaalde criteria waar je aan moest voldoen?
Veel tijd hebben, energie en inzet. Een auto om de hond te kunnen vervoeren naar training en dierenarts. De pup willen opvoeden naar de richtlijnen van de school, te willen leren, veel met de hond willen ondernemen, goede uitlaatplekken in de buurt. Ook moet je geestelijke gezondheid en lichamelijke gezondheid goed zijn dat je in staat bent een pup op te voeden.
Voor hoeveel honden ben je al gastgezin geweest?
Ik heb meerdere honden gehad van de geleidehondenschool. Op dit moment heb ik nummer 11 in huis. Elke hond is anders. Elke keer zeggen wij: zo’n lieve hond krijgen wij nooit meer en dan is de volgende pup veelal nog liever.
Vond je het zwaar om na een tijdje weer afscheid te moeten nemen van de honden?
Het afscheid is echt niet leuk. Elke keer weer tranen, maar ook elke keer weer tranen als we horen dat de hond aan het werk gaat en haar nieuwe baas erg gelukkig maakt. Mensen vergelijken het afscheid met het afscheid van een ‘huishond’, maar dat is totaal anders. De pup gaat bij mij vandaan naar een leuke plek. De school zorgt ervoor dat de hond het fijn krijgt. Een huishond gaat op een gegeven moment dood. Dat afscheid is veel lastiger. Wij krijgen leuke berichtjes wat de hond allemaal beleeft. Een overleden hond betekent alleen verdriet.
Heb je later nog gehoord over hoe en wat de honden nu doen, waar ze zijn terecht gekomen?
De school geeft door wanneer de hond geplaatst wordt. Soms wil de nieuwe baas contact en soms ook niet, maar via de school die de nazorg doet horen we of het goed gaat.
Zou je mensen aan raden om gastgezin te worden?
De leukste tijd van een hond is de puppytijd. Die tijd hebben wij iedere keer weer. Wanneer je je realiseert dat mensen jaren moeten wachten op een hond en dus minder mobiel zijn zonder hond heb je de tranen er echt wel voor over. Verder is de training met broertjes en zusjes van jouw pup erg leuk. Daardoor krijg je er sociale contacten erbij. Ieder jaar een nieuwe hond betekent ook elk jaar kunnen beslissen of je dat jaar een hond wilt. Door de goede begeleiding die we krijgen leer ik heel veel over honden en mijzelf.
